Bir şair ölünce

Bir şair ölünce küser bülbüller
Anlamı yitirir bağ bahçe güller 
Buz kesilir eller suskundur diller 
Işık söner başlar karanlık günler


Bir şair ölünce işlenmez tarih 
Unutulur Yavuz, Alpaslan, Fatih
Dile gelmezse ne bilinsin fetih
Tozların içinde kaybolur dünler 


Bir şair ölünce semazen durur
Aşksız kalır gönül bedenler kurur
Kim zulmü haykırır haklıyı korur
Mazlumun sesine  şiirler inler


Bir şair ölünce yaşanmaz hazlar
Buluşmaz aşıklar yas tutar kızlar
Ne güfte ne beste çalınmaz sazlar
Üflenince neyler buluşur binler


Bir şair ölünce herşeyden ezel
Yok olur ağıtlar yok olur gazel
Bize de sırayla geliyor ecel
Ne biri durdurur ne bir güç önler


Bir şair ölünce biter ruhsatı
Ne karaladiysa odur hasatı
Aras'ım yazıyor varken fırsatı
Ölünce kim okur bilmem kim dinler