Bu yazımı, yazımın başlığına özne olan bir sağlık çalışanına ithaf ediyorum. Annem hemen hemen 7 yıldır diyaliz tedavisi görmekte ve gitmeyi düşündüğü her yer için öncesinde orada bulunan diyaliz merkezlerine bilgilendirme yaparak tedavisinin aksamaması adına gerekli tedbiri almaktayız. Ve ancak bu tedbirler neticesinde ziyaret için gideceği yere (misafirlik süresi muhakkak belli olarak) gidip gelmekte.
Kıymetli babamızı kaybedeli 8 ay gibi bir zaman oldu. Bu zaman sürecinde annem, geleni gideni karşılamak ve tedavisini aksamadan devam ettirmek üzere tabiri caizse evinden dışarı çıkmadı. Taziye ziyaretleri seyrekleşmeye başlayınca biraz hava değişiminin sağlığına ve psikolojisine iyi geleceğini düşünerek 1 aylık bir sılay-ı rahim yapması adına bir planlama yaptık.Kendisi için memleketinde kaldığı süre boyunca tedavisini devam ettireceği bir merkez ayarladık. Sorunsuz bir şekilde bu süreyi tamalayarak döndü. Ancak hesapta olmayan mecburi bir ziyaret gündeme gelince İzmir Torbalı'ya gitmek durumunda kaldı.
Henüz yola çıkmışken kalması gereken süreyi on gün olarak düşünüp ona göre devlet hastanesinden diyaliz sürecini ayarladık.Ancak süre kendiliğinden uzamak durumunda kalınca, haklı olarak devlet hastanesi rutin programına döndü ve dolayısıyla annem bu rutin programa dahil olamadı. Hem kalmak zorunda hem tedavisi için dönmek zorunda gibi bir hal ortaya çıktı.Bu durum, her ikimizi de strese soktu. Tavsiye üzerine bulduğum özel bir diyaliz merkezi ile irtibata geçtim.
İşte hikaye de burada başladı..!
İrtibata geçtiğim diyaliz merkezi belli ki işini ciddiyetle yürüten,insanlara hizmet sağlamak ve sonrasında prosedür olarak sıkıntı yaşamamak adına evrak takibini büyük bir titizlikle yapan bir merkez.Bununla beraber ortaya çıkması muhtemel bir sıkıntı esnasında hasta yakınınına da mağduriyetin giderilmesi ve aşılması için yardımcı olmaya çalışan özverili çalışanlara sahip.
Bizde ki eksikliği farkedip Temmuz ve Ağustos aylarına ait kan tahlilleri ve sarılık testi sonucunun olmadığını dile getiren kıymetli hemşiremiz: "Sizi tabi ki mağdur etmeyi asla istemem.Ancak tedavi alan diğer hastalarımızın da sağlığı en az annenizinki kadar bizim için önemli.Kan tahlilini burada biz bir şekilde halledebiliriz ama sarılık tahlilinin sonucunu görmeden annenizi diyalize almamız mümkün görünmüyor." dedi. Ben cümlenin bittiği anda annemin acilen Ankara'ya getirilmesi gerektiğini düşünmeye başlamıştım ki merhametinden ve samimiyetinden şimdi daha çok emin olduğum hemşire kardeşimiz,"Burada olmazsa da devlet hastanesine kendimiz rica ederek diyaliz işini çözmeye çalışırız.Çünkü hastane ortamında sarılık testi çarçabuk halledilebilir. O da olmazsa yakın ilçe hastanesiyle irtibat kurar en azından bir seansı halletmeye çalışırız." dedi. Bu sahipleniş, bu empati bana annemin orada sahipsiz olmadığını,bir şekilde güzel insanların kahraman edasıyla var olabileceğini gösterdi.
İşte bu yüzden güzel insanlar güzel yerlerde olmalı.Olmalı ki bir şekilde yalnızlık hissi yaşayan hasta,gurbetçi,misafir her kimse artık sıkıntısı ve hastalığının yanısıra bir de sahipsizlik derdi yaşamasın. Bilsin ki, dert varsa ona mukabil güzel bir insan da var.Bilsin ki en ihtiyaç olduğu anda merhametli bir el uzanıp tut elimi hadi çözelim şu sıkıntını diyebilecek birileri var.
Bizim de karşımıza böyle güzel bir insan çıktı işte.Kısacık bir an bile olsa derdimizle dertlendi,yardımcı olmak adına dil döktü,sahip çıktı.Başından savmadı hastamızı, onun tedaviye ihtiyacı olduğunu bile bile halledin gelin sonrasını burda yaparız demedi.İşin hallolması için yol gösterdi, yardımcı oldu bana daha önemlisi anneme.Böyle insanlara ihtiyacımız var.Empati yapabilen,yerlerinde ben olsaydım sorusunu sık sık kendine sorabilen, anadolu irfanına sahip böyle insanlar ülkemizin ve hatta insanlığın ihtiyacı.
Yaşanılan tüm sıkıntılar hayatımızın gerçekleri.Onları hafifleten,ara ara nefes almamızı sağlayansa derdimize ortak olup bizi anlamak gibi bir çabanın içine giren insanların varlığı.Bize düşense, o insanların sayısının nasıl artırılacağının hesabını yapmak.Çünkü dertler var olduğu müddetçe böyle insanlara ihtiyacımız olacak.Bizim karşımıza da unutulmaz Türk Filmleri'nin "Adile Teyzesi" merhametinde bir insan çıktı.
Varlıkları daim olsun.İhtiyaçları olduğu zamanlarda aynı merhametli bir el onlara da uzansın. İyi ki varsınız,hep var olunuz.