53 bin 537 can kaybının yaşandığı bu depremler, sadece maddi değil, aynı zamanda manevi bir yıkımı da beraberinde getirdi. Felaketin ardından geçen zaman, kaybedilen sevdiklerinin acısını unutmakta zorlanan birçok kişi için geçmişin gölgesinde yaşanıyor.
İşte, 6 Şubat Depremleri Sonrası Unutulmayan Hikayelerden Bazıları:
"Prensesim Kalbimi de Götürdü"
Enkaz altındaki kızının elini hiç bırakmayan Mesut Hançer, acısını şu sözlerle dile getirdi: "Kızımla birlikte yedi canımı defnettim. Prensesim Irmak enkaz altındayken saçını okşadım, yüzünü öptüm. Hiç bırakmadım elini. Şu an ayaktayım lakin gördüğünüz cesetten başka bir şey değil. Kızım gitti kalbim, ciğerim, yüreğim, bedenim gitti. Beni de aldı götürdü. Kolum, kanadım kırıldı."
Hayatını Kurtardığı 'Enkaz'ı Yanından Ayırmıyor
Mardin Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Daire Başkanlığı'nda görevli Ali Çakas, Gaziantep'te yaptığı arama kurtarma çalışmasında çıkardığı ve sahiplendiği kediyi yanından ayırmıyor. Çakas, "Depremin üzerinden bir yıl geçti. Kedim şu anda gayet mutlu olduğunu görüyorum. Evde olunca oyunlar oynuyoruz. Bazı hareketler komutlar öğretiyorum. İşe gidince de kapıdan, pencereden yolumu gözlüyor. Kedime itfaiyenin yeleğini giydirdim. Artık o da bizim arama kurtarma ekibinin bir parçası oldu."
'Enkaz' Bebek
Suriyeli Abid ailesi, Kahramanmaraş'a sığınmıştı. Depremde evleri yıkılan ailenin anne ve babası enkaz altında hayatını kaybetti, 2 aylık bebekleri ise 2 gün sonra sağ olarak çıkarıldı. Bebek, "Enkaz Bebek" olarak adlandırıldı ve Cumhurbaşkanlığı'nın uçağıyla Ankara'ya gönderildi. Adı bilinmeyen bebek, ailesini kaybeden amcasına teslim edildi.
Biriktirdiği Paraları Babasına Veremedi
Hatay'da bulunan TTK maden işçisi, depremde eşi ve 3 çocuğunu kaybeden bir adamın hikayesi. Depremden üç gün önce biriktirdiği paraları babasına vermek isteyen 11 yaşındaki oğlu, depremde hayatını kaybeden ailesinin enkazını ararken kumbara buldu. Kumbarayı alıp ağlayarak bakan çocuk, "Babam, ben sana para biriktirmiştim. Veremeden gittin. Beni bırakıp gittin" diyerek gözyaşı döktü.
"Kardeşim, Bizi Unutma"
Depremin hemen ardından Gaziantepli Rümeysa Türker, sosyal medyada paylaştığı bir video ile kaybolan kardeşini aradı. Türker, "Depremde ablamız, yeğenimiz ve kardeşimiz kayboldu. Bir ışık bekliyoruz. Yardım edin, lütfen. Kardeşim, bizi unutma" diyerek gözyaşı döktü.
Depremin üzerinden bir yıl geçmesine rağmen hala devam eden bu trajik hikayeler, depremin etkilerini ve insanların yaşadığı derin acıları gözler önüne seriyor. Bu zorlu süreçte toplumun dayanışması ve yardımlaşması, depremin yaralarını sarabilmek adına önemli bir rol oynamaktadır.
