Ülkemizin en büyük sorunlarından biri işsizlik. Ne yazık ki memleketimde bu durumdan nasibini alıyor. Yıllardır fabrika diye bağırıyoruz. Dumanı tüten fabrikalarımız yok. Gençler işsiz gelecek umudunu hep dışarıda arıyorlar maalesef.
Kimse iş beğenmiyor. İhtiyacı olanlar çalışmıyor. Söylemlerine bir yerde katılıyorum.
Özel sektör etimizi kemiğimizi sömürüyor. Devlet işine girmek artık çok zor diye dert yanıyor vatandaşlar.
Maalesef ki özel sektörlerin şartları çalışma saatleri ülkemizde çok ağır. Bazı sektörler robot çalıştırır gibi insan çalıştırıyor. Beklediği performans işçisinden o kadar ağır ki verdiği ya da geciktirdiği maaşla insan değil de insan üstü bir varlık çalıştırır gibi çalıştırıyorlar.
Bu sektörlerin başında ki insanların bir kısmında merhamet olmuyor işinin yürüdüğüne gittiğine bakıyor peki çalışanını mutlu etmezse o iş yürür mü?
Evrende alma verme dengesi var. Ama o denge hiçbir zaman kurulmuyor. Çalışanın yemeğinden kısıyor. Evde yemediği yemeği çalışanına yediriyor. Her gün et çıksın demiyor ama bazı günlerde o yemeğin içinde azıcık da olsa et görmek istiyor. Değer verildiğini görmek istiyor. Molaların süresini biraz daha uzun istiyor. Dinlenmek nefes almak istiyor.
Maaşı geç yatsa da yevmiyesinden kesilse de karşı taraftan bir açıklama bekliyor. Emeğinin karşılığını istiyor. İzin günlerinde bir günü kendisine mi sevdiklerine mi ayıracağını düşünmekle geçiyor.
1 gün yetmiyor. Uzun lafın kısası insan yerine konulmak istiyor. Değer görmek mutlu olmak istiyor. Çalışan mutlu olursa iş veren daha mutlu oluyor. İşe koşarak gidiyor. Yaydığı enerji çalıştığı yerin bütününü kapsıyor. Ama öyle olmuyor. Çalışanlar mutsuz sabahın köründe gitmek zulüm. Akşam vardiyaları eziyet geliyor. Ev geçindirme derdi olmasa. İhtiyaç olmasa gelecek kaygısı olmasa, maddi zorluklar olmasa, bu eziyet iş verenin hırsı çekilmez diyorlar. Emeğimizin kıymeti bilinse bir güler yüz tatlı dil bizi bambaşka bir insana çevirir diyorlar. Haklılar mı? Çok haklılar o yüzden hep empati diyoruz. Gençlerin gençliği 12 saat çalışarak geçiyor. Emeklilere emekli maaşı yetmeyince özel sektöre girip ömür boyu çalışmak zorunda kalıyorlar. Ve 12 saat çalışıyorlar. Gün bitiyor, ömür geçiyor ve hiçbir şey değişmiyor. Her gün daha da cehennem oluyor