Korona

İnsanın insanı mikrop gördüğü
Garip bir dünyada sıkışıp kaldık
Özgürlüğümün yok olup öldüğü
Betondan evlere tıkışıp kaldık

Uzaklaşır olduk bir birimizden
Korkarız hem ölü hem dirimizdem
Miskinlik akıyor her yerimizden
Günlerin ardından bakışıp kaldık

Pençeler dünyaya açılan kapı
Ufkumu kapatan heyula yapı
Kime bulaşırsa yutmuştur hapı
Korona olunca şaşırıp kaldık

Kapandı kapılar, bakarız camdan
Yüreğimiz köpürdü kasavet gamdan
Yüzümüze ne zaman gelecek Handan
Meymenetimize bakışıp kaldık

Caddelerde ölüm sezsizliği var
Meydanlarda kuşlar yiyecek arar
Parklar ıssız kalmış, kuşlar cıvıldar
Divanda, koltukta yapışıp kaldık