Huzur şehri, sesiz, sakin bir yer derken Teksas gibi oldu memleket. Aslında memleket değil, Ülke olarak bu hale geldik. Haber izleyemez olduk. 3. sayfa haberleri artık manşet manşet.

Bir cana kıymak, insan öldürmek sıradan ve olağan gibi.

O kadar normalleşti ki elinde bıçağı, tabancası olan gözünü kırpmadan saplıyor, tetiğe basıyor. Bu bir cinnet anı.

Ülke olarak cinnet geçiriyoruz yani. Ülke olarak böyleyiz ama Yozgat’ta üst üste yaşanınca herkes ne oluyor memleketimde dedi.

Memleketine bir şey olduğu yok kardeşim, ülkeme ne oluyor? Gençlere ne oluyor? diye sor. Gerçeklerle yüzleş. Asıl problem ne biliyor musun sevgisizlik ilgisizlik. Ruhumuzda ki ve beynimizde ki o hasarların nedeni sevgisizlik. Bir çocuk madde bağımlısı diyelim. Neden maddeye bağlanmış. Çünkü daha önce bağlanacağı tutunacağı bir şey olmamış, madde içerek toplumdan sıyırmıyor kendine dikkat çekmek istiyor. Beni görün diye bağırıyor, dışlamayın diyor.

Çocuğunuzu dinlemek ona sevgi göstermek seni seviyorum demek iyi ki benim evladımsın demek hep yanındayım demek zor olmamalı.

Tehditle korkuyla büyüyen her çocuk etrafa korku salıyor. Çocuklarınıza zaman ayırın dinleyin oyun oynayın zaman geçirin kaliteli zaman sosyal medyaya fotoğraf atmakla olmuyor. Çocuğun eline tablet telefon vermekle de olmuyor. Ona verilen değerle oluyor.

Ordu da öldürülen Ceren’in katili kimsesizler yurdunda tecavüze uğradım dedi ifadesinde ve kanımızı donduracak ifadeler verdi. Geçmişinde ruhunda yaralar olanlar, o yaralarla etrafa saldırıyor. Bu onları haklı çıkarmıyor, çıkarmayacakta madde satanlara kullananlara en ağır cezayı getirin.

Bu ülkeye öncelikle bir adalet sistemi gelmeli. Elini kolunu sallayarak katili tecavüzcüsü dışarı çıkmamalı kimse kimseyi öldürmekten korkmuyor. İyi halden değil kötü halden ceza alsınlar.

Davetiyelerin altında çocuklara iyi uykular yazıyor. Çocukların ortada koşuşmasını istemiyor, düğün sahipleri. Bütünün doğal parçası olarak değil de aykırı parçası olarak görüyorlar. Hüznü de öğrensin acıyı paylaşmayı da. Dayakla büyüyen alkollü bir babayla büyüyen bir insan çocuğuna da aynı eziyeti yapıyor. Bu döngü değişmiyor, düzeleyim destek göreyim demiyor. Oda kendi gibi, pimi çekilmiş bomba yetiştiriyor. Çocuğumu arkadaş çevresi bozdu diye üstündeki suçu yükü karşı tarafa atan ebeveynlerin sayısı bir hayli fazla çocuk ailede eğitim ahlak alır şekillenir temelini sağlam atarsan hiçbir kuvvet bozamaz onu her ortama sevgi mutluluk dağıtır mantığıyla hareket eder.

Arkadaş toplantılarına da götürmüyoruz akraba ziyaretlerine de aile olma aile kurma duygusundan yoksunlar.

Bir duygunun neşenin nasıl paylaşılacağını öğretin üzerine düşen davranışı sorumluluklarını bilsinler masa kursunlar toplasınlar sen ders çalış demeyin.

Bırakın sevdiği mesleği yapsınlar bu kadar hırslı olmayın sırf dersleriyle ilgilenmeyin okula gelerek ilgili aile gibi görünmeyin evde de dışarda da ilgili olun sanatla resimle dansla tiyatroyla uğraştırın yön verin böyle böyle.. Toplumdan kopuyorlar yalnızlaşıyorlar sanallaşıyorlar robotlaşıyorlar mutsuzlaşıyorlar hissizleşiyorlar duygusuzlaşıyorlar insani değerlerden ahlaktan uzaklaşıyorlar.

İkinci büyük etken işsizlik ekonomik sıkıntı ve internet filmler diziler vs vs.. Birilerinin bağımlılığı sevgisizliği birilerinin hayatına mal oluyor ocaklar söndürüyor tabiatı ahlakı yiyeceği içeceği her şeyi bozduk biz çökerttik. Ne kötü zamana denk geldik en acımasız en vicdansız zaman bu Ben Ferhat abiye rahmet Hamide ablama ve yakınlarına baş sağlığı sabır diliyorum. Keşke bunlar hiç yaşanmamış olsaydı..