Parasız kaldım!..

Allah kimseyi gördüğünden geri göstermesin.
1991 yılında traktör bayiliğimiz vardı.
Tuğla fabrikamız vardı. Bir sebeple bıraktım.
İki sene boş gezdim. Yozgat’ın halinden bir yazıhane tuttum.
Orada herkese çay, kahve ısmarlıyordum.
Dükkanda oturuyorum.
Bunu duyan Kayseri’den arkadaşlarım Hüseyin Koç boş geziyormuş demişler. Kendi aralarında konuşmuşlar, Kayseri’ye çağıralım demişler. Ve çağırdılar, gittim.
Bekir Demirayak, İpek’in sahibi.
Saffet bey Çelik mobilyanın sahibi ve Nuh Ertürk abi biraraya geldik.
Sen ne yapıyorsun arkadaş deyince ben variyeti kaybettim.
Şimde boş geziyorum deyince.
Canın sağolsun arkadaş Allah itibardan düşürmesin.
Bu günler geçer ama sen Hüseyin Koç olduğunu unutmuşsun.
Niçin dersen, senin bizim yanımızda itibarın var.
Sen yeniden dükkan açacaksın. Yozgat’a git bir dükkan tut dedi ler.
Bakın abiler, benim hiç kuruşum kalmadı. Biraz param var.
Tuğla fabrikası satılırsa biraz param olacak.
O azaman açarım. Şimdi mümkün değil deyince, arkadaşlardan Bekir, benden ne kadar mobilya götürürse satsın, ödesin dedi.
Saffet beyde, aynısını söyledi. Diğer arkadaşlarda aynısını söyledi.
Ben Yozgat’a geldim, dükkan tuttum.
Ondan sonra Kayseri’ye gittim. Hiç parasız mobilya aldım. Araba, hamal paralarını da onlar verdi.
Yedi kamyon mobilyayı Yozgat’a getirdim. Üçünü dükkana koydum gerisini depolara koydum.
Bismillah dedik,işimize başladık yeniden. Bu arkadaşların ve abilerin gayreti, verdikleri güvene ve cesarete teşekkür kafi gelmez.
Dün, beş parasız Kayseri’den getirdiğim mobilyalardan ve yaşadıklarımdan bahsetmiştim.
Yeniden doğmuş gibiydim. Sıfırdan başladım,. Bana destek veren, güvenenlere tekrar tekrar teşekkür ediyorum.
Hayatta neyin, ne olacacını bilmek çok zor. Bir anda her şeyinizi kaybedebiliyorsunuz.
Elinizde, avucuzunda ne varsa, tükeniyor.
Yıllar sonra anlattım. Herkes bilsin istedim. Hayatımdan bu şekilde kesitler anlatıyorum. Şimdi hangi arkadaş, hangi kardeş, dara düşmüş, her şeyini kaybetmiş, parasız pulsuz kalmış birisine destek veriyor. Elinden tutup sahip çıkıyor. Şimdi abiler, arkadaşlar var mı? Şimdi yoktur. Ummuyorum.
Bu abilere teşekkür etmeyeyikde kime edeyim.
Allah bana iş verdi. Bolluk verdi. Bende bu abilerin, kardeşlerin borcunu ödedim. Ve yıllarca çalıştım.
Şu anda işi bıraktım. Ama yeniden başlasam inanın ki, aynı başladığım gibi başlarım.
Çünkü hiç bir arkadaşımı incitmedim. Bu vesileyle hepsine candan sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Küçüklerin gözlerinden, büyüklerin ellerinden öperim.
Saygılarımla.