Kıymeti okurlar, ne güzel demiş üstad Abdurrahim Karakoç “yırtık bir çizmeye değmez bu dünya” diye… Değmeyecek dünya için ne çok çaba gösteriyoruz. Sanki gidenler bir şey götürüyor gibi. Ne çok kıymetlendirdik yalan dünyayı. Ne kadar çok vazgeçilmez yaptık ölümün olduğunu bile bile.
Siz hiç son nefesinde aldığı diplomalarını, evlerini, arabalarını, biriktirdiği parasını görmek isteyen birini gördünüz mü?
İnsan son nefesinde ailesini sevdiklerini görmek ister. İyi bir insan olmaktan başka ya da iyilikler bırakmaktan başka çaremiz yok. Kimse pişmanlıklar ile ölmek istemez değil mi? Onun içindir ki iyiliğe güzelliğe ihtiyacımız var. Son dönemlerde maalesef dünya sevgisiyle dolu materyalist bir toplum olduk. Herkes birini kandırma hakkına girme derdinde.
Birçok değerimizi kaybettik maalesef ama yaptığımız vefasızlığın bir bedelinin olduğunu da unutmamız gerekiyor.
Allaha şükürler olsun ki dünya sevgisinin kalbime koymadığı için…