Yıllarca Yozgat'ın çilesi bitmez,
Elleri koynunda kaldı çaresiz.
Bundan sonra iş insanı hiç gitmez,
Bu haset yüzünden Yozgat çaresiz.
Yozgat'lı olarak şaşırdık kaldık,
İş insanlarıda gitti yok artık,
Elden bir şey gelmiyorki usandık,
Hain kem gözünden Yozgat çaresiz.
Fabrikası yokki tütsün bacalar,
Yozgat'ın halkı durmadan bocalar,
Yozgat ölü sela versin hocalar,
Yapılan derinden Yozgat çaresiz.
Biz elimizle Yozgat'ı öldürdük,
Dostu düşmanı Yozgat'a güldürdük,
Helal elbirliği ile bitirdik,
Her işler dümenden Yozgat çaresiz.
Zenginlerin saltanatı yerinde,
Garip gurebanın derdi derinde,
Fukarayı kim soracak gelipte,
Evveli ezelden Yozgat çaresiz.
Sözümüzü çekmek söyledik peşin,
Ardına düşmedik faydasız işin,
Beyler çamlığında terlerken kışın,
Vallahi 'de cidden Yozgat çaresiz.
Çamlığın dalları saksağan doldu,
Garip Yozgat'ımı kaz gibi yoldu,
Ne olduysa fakir olana oldu,
Boş olan heybeden Yozgat çaresiz.
Ben bilirim diye övüneni var,
Gitsin geri diye uğraşanı var,
Ben kendime bakarım diyenler var,
Fitneci sözünden Yozgat çaresiz.
Yozgat'tan kaçanları hep koruduk,
Yoksulluğun üzerine yürüdük,
Göle su gelene kadar çürüdük,
Fermanı tezelden Yozgat çaresiz.
Kültür Bakanlığı Halk Şairi Yusuf Ceylan/Ankara