Kendimi boş kuru sözle avutmam
Ölsem dahi haram lokmayı yutmam
Hatır bilmezi baş üstünde tutmam
Kalbe sevgi eken tevekküldenim
Su yolunu basit çör çöp kesiyor
Nereden bilmem yel dosttan esiyor
Durduk yere yine bana küsüyor
Açıyı neşeyle külleyendenim
Dünya işlerinden usanıp döndüm
Kırk yılı devirdim ne hayır gördüm
Geldim ben kapına gizlice mürdüm
Yaprağını döken eylüllerdenim
Çok değiştin yoksa varmıydı nazar
Çık hayel alemden insanı bozar
Aşk ya su ya ölüm kuyusu kazar
Yuvaya dal bulmaz bülbüllerdenim
Yozgat 'ta yaşarım soğuk buyarım
Yiğidi merd-i pek çokmuş duyarım
Tezden unutmazsın beni umarım
Azı çoğa sayan gönüllerdenim
