Bir şair ölünce küser bülbüller
Anlamı yitirir bağ bahçe güller
Buz kesilir eller suskundur diller
Işık söner başlar karanlık günler
Bir şair ölünce işlenmez tarih
Unutulur Yavuz, Alpaslan, Fatih
Dile gelmezse ne bilinsin fetih
Tozların içinde kaybolur dünler
Bir şair ölünce semazen durur
Aşksız kalır gönül bedenler kurur
Kim zulmü haykırır haklıyı korur
Mazlumun sesine şiirler inler
Bir şair ölünce yaşanmaz hazlar
Buluşmaz aşıklar yas tutar kızlar
Ne güfte ne beste çalınmaz sazlar
Üflenince neyler buluşur binler
Bir şair ölünce herşeyden ezel
Yok olur ağıtlar yok olur gazel
Bize de sırayla geliyor ecel
Ne biri durdurur ne bir güç önler
Bir şair ölünce biter ruhsatı
Ne karaladiysa odur hasatı
Aras'ım yazıyor varken fırsatı
Ölünce kim okur bilmem kim dinler
