Şu devr-i âleme nazar eyledim,
Aramızdan bazı kullar bozuldu.
Düğünlerde bayramlarda söyledim,
Töreler bozuldu, yollar bozuldu.
Dünyanın halini bilemez olduk,
İnsanın merdini bulamaz olduk,
Gamdan, gasavetten gülemez olduk,
Keyifler bozuldu, haller bozuldu.
Böyle yoldaş ile gidilmez yola,
Ben giderim sağa, o gider sola,
Aşka, muhabbete vermişiz mola,
Sazım düzen tutmaz teller bozuldu.
Nerede bir zaman gelip gidenler,
Yüzümüze gülüp dostluk edenler,
Özü sözü bir olmayan bedenler,
Uzanmaz kimseye eller bozuldu.
Saman gibi su yüzüne çıkarlar,
Hedefi görmeden kurşun sıkarlar,
Kalbi kırar, gönülleri yıkarlar,
Nezaket kalmadı diller bozuldu.
Şimdi arar olduk eski çağları,
Soran olmaz hastaları, sağları,
Viran ettik bahçeleri, bağları,
Kurudu yaprağı güller bozuldu.
ZAMANÎ derdini kime söylese,
Güvenilmez oldu ağaya, beye,
İnsanoğlu hile kattı her şeye,
Arının yaptığı ballar bozuldu.
ŞAİR ZAMANÎ
