Günümüz aile yapısı içinde ortaya çıkan bir çıkmaz…
Nasıl çocuk yetiştireceğiz. Bu zor bir süreç elbette. Dünya kurulduğundan bu yana doğa ve tabiat bir ahenk içinde. Bu ahenk ne zaman sekteye uğrasa ya da zorlansa sonucu ciddi bir bedel ile insanlığa yansımakta.
İşte doğal ve tabı olan bu döngüde normalliği zorlamamalıyız. Çocuk ve gençlerde böyle. Doğal anne ve babalık doğal çocukların gelişmesine zemin hazırlar. Bir çocuğun sosyal ve duygusal gelişimi, fiziksel gelişimi kadar önemlidir. Ebeveynler, çocuklarının sosyal ve duygusal gelişimini etkileyen ve onlara gerekli becerileri öğreten faktörleri bilmek zorundadır
Son zamanlarda pedagojide kullanılan bir kavram. Hormonlu ve Organik çocuklar.
Egosu ve özgüveni şişmiş, şişirilmiş, pofpoflanmış, herseye yapacağına inandırılmış, Tabiat özürlü, toza toprağa bulanmayan steril ortamlarda büyütülmeye çalışılan, Teknolojiden medet uman, elektronik bakıcılara emanet, Daha hızlı yasayan, çok fazla seçeneği olan ancak çok fazla depresif kaygılı ve agresif, Daha az empatik, buyurgan, kırılgan ve dayanaksız, Konfor uygarlığının içinde zahmeti sıkıntıyı acıyı tatmayan sarp tepeleri bilmeyen düz arazı çocuğu, Fazla programlandırılmış, şimdiyi yasamaya fırsat tanınmayan,
Söze, ele, göze, beyne, kalbe hakım olabilen bunların ne denli şifacı olduğunu bilen, Yasamı yudumyudum içen vites ata ata giden, Yasam içerisinde her tür şeyin basına gelebileceği konusunda antrenmanlı kanaatkâr bir duruşu olan, Önce anlayan sonra anlaşılmayı bekleyen empati düzeyi yüksek, Dünya’da ve evinde olan biten her şeye karşı duyarlı olan, Evin mutluluğuna ve refahına ortak olmanın yanında sıkıntı, keder ve hüznüne de ortak olan, Nasıl bir çocuk sahibi olacağımız bizim elimizde değil. Ama nasıl bir anne–baba olacağımız bizim elimizde. Tercih edilen anne–babalar olursak, zamanla tercih ettiğimiz gibi çocuklar yetiştirir ve tercih edilen bireylerin oluşmasına vesile oluruz. Organik ebeveynlik yapmak zorundayız, organik çocuk yetiştirmek için…
