03.09.2024 Salı akşamı Şehit Aybüke Yalçın'ın hayatını konu alan filmi izledim. Doğum gününde yayınlanan filmini gözyaşları ile izledim.
21 yaşında ki bir kızımızın müzik ile çocuklarına nasıl sahip çıktığına şahit olduk.
Babasının kızım orada terör çok gitme istersen sözüne “Bayrağımızın dalgalandığı her yer vatan değil mi bilincine sahip olması ne büyük gurur...
Daha 21 yaşında ki bir cimcimenin terörden sıkıntılardan bıkmış kaymakam beye devletin tekrar müşfik olduğunu hatırlatması kaymakam beyinde onun için canı pahasına her şeyi yapması takdire şayan değil miydi?
Ya Kaymakamın beyin masasında ki şehit kaymakam Safitürk'ün fotoğrafının yer alması.
21 yaşında ki bir öğretmenin saçma sapan töre nedeniyle yitip gidecek kızımıza sahip çıkması büyük cesaret değil midir?
Ben öğretmen oldum diyerek çıktığı yolda vatan sevgisi ile dolu yüreği ile kısa zamana ne büyük şeyler sığdırdığını gördük.
Atamız Fatih'te 21 yaşında fethetmedi mi İstanbul'u.
Bir müzik öğretmeninin enstrümanları ile nasılda bir milleti birleştirdiğini gördük.
Yüreklere nasıl da ilmek ilmek nakış nakış sevgi ektiğini gördük.
Nasıl da küçük bir ilçede Devlet Millet el ele olunur bir millet nasıl birleştirilir onu gördük.
Bir şehit kardeşi olarak Aybüke Öğretmene sıkılan kurşunu kendime sıkılmış gibi hissettim. Şehit abime sıkılan kurşunlar gibi geldi geçti yüreğimi...
Böyle bir öğretmenimize de şehit olmak yakışırdı...
Şehadetin mübarek olsun öğretmenim, şehidim, Aybüke’m.
Hakları hiçbir şekilde ödenmeyecek şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum.
Vatan sağolsun.
Vatanını seven milletini seven binlerce Aybüke gibi öğretmenlerin olması dileğiyle...
Seni öldüren de yoktu din iman Aybüke’m.
Trt ve emeği geçen herkese teşekkür etmeyi borç bilirim.
