Bir gün 3 Arkadaş bir araya gelip iftar yapalım diyorlar.
Buluşuyorlar çok güzel bir iftar geçiriyorlar, gülüyorlar eğleniyorlar ama sonra bir eksiğimiz var diyorlar.
Mediha yoktu bugün.
Yarın gidelim diyorlar...
Mediha çalışkan bir üniversite öğrencisi, hatta arkadaşları dersten kaçıp Gülhane parkına giderken o bir şekilde onları ikna edip derse getirmeye çalışıyordu.
Ertesi gün 3 arkadaş Medyanın evine gidiyorlar.
Tabii ki kapıyı çalıyorlar, kapıyı Mediha açacak çok güzel biç karşılama olacak, beraber iftar yapacaklar bir sürü hayal var.
Kapıyı çalınca Mediha kapıyı açınca bütün hayaller suya düşer.
Mediha şok olmuş vaziyette onlara bakıyor, neden geldiniz ne işiniz var bur da der gibi bakıyor.
O sırada arkadaşlarından biri havayı yumuşatmak amacıyla *içeriden güzel koku geliyor, Annen kadayıf mı yaptı?
Annesi kapıya gelince biraz mahcup biraz sıkıntılı şekilde *Anne, okuldan arkadaşlar iftara gelmişler bize.
Annesi buyur ediyor hemen.
Üç kız içeri geçtiklerinde gördükleri manzara bütün heveslerini bitiriyor.
Çünkü yerde eski bir halı, halının üzerinde tahta bir masa ve sofranın etrafında dört küçük çocuk ve sofranın üzerinde bir tepsi üzerin dede bayat ekmeklerden yapılmış ekmek makarnası var, dört çocuk misafirleri görünce hepsi kaçışıyorlar.
Belki üzerinde eski elbiseden utanıyor birisi belki de pijamadan utanıyor birisi ama bi anda dağılıyorlar.
Sonra iftar vakti geldi ama 3 kız eve geldiklerinden pişman ağızlarına aldıkları o yumuşak ekmekler Boğazlarından demir gibi geçiyor.
Ne yaptık niye geldik diyorlar keşke gelmeseydik diyorlar içlerinden ama gelmiş bulunuyorlar bir kere.
Mediha'nın annesi durumu kurtarmak için aslında ben bugün tarhana yapacaktım aslında, kıyma almıştım köfte yapacaktım ama tüpçü, tüpü geç getirdiği için yapamadım diyor.
Bunu duyan evin en küçük çocuğu gerçekten bunlar var mı bizim dolapta diye mutfağa koşuyor dolabı açıp bakıyor, bakıyor ki hiç bir şey yok.
Bir öfkeyle dolabı kapatıyor ve annesine dolgun gözlerle bakarak Sofraya oturuyor.
O gün Üç kız arkadaş sofradan nasıl kalkıyorlar eve nasıl dönüyorlar bilemeyiz artık ama gidişleri bir düğüne gider gibi dönüşleri de cenazeden döner gibi oldu.
Evlerinde sahur kalkıyorlar, sahura kalktıklarında Boğazlarından hiç bir şey geçmiyor hatta bir arkadaşın göz Yaşları yemek tabağa damlıyor.
Ertesi sabah okula gittiklerinde ilk teneffüs bir araya geliyorlar durumu birbirlerine anlatıyorlar diyorlar ki boğazımızdan hiç bir şey geçmedi çünkü orda bir ev var ve o evde birçok çocuk diyorlar ki bir şeyler yapalım Mediha’ya yardım edelim acaba paramı versek öylemi destek olsak?
Ama Mediha onurlu bir insan para onun onurunu kırar yani kaş yapalım diye göz çıkarmayalım.
Kendi aralarında bir karar veriyorlar. Mediha'nın evinin bulunduğu mahalledeki markete gidip marketçiyle anlaşma yapıyorlar.
Biz size bir miktar para verelim siz bununla ramazan kumanyası hazırlayın onların evine götürün.
Marketçi bunu yapıyor.
Mediha'nın evine gidip bırakıyor.
Ertesi gün Mediha okula geldiğinde çok mutlu.
O günü geldiğinizde hazırlıksız yakalandık, annem çok güzel şeyler yapacaktı ama siz ansızın geldiğiniz için bir şey yapamadı, ama yarın iftara gelirseniz bize, güzel bir iftar yaparız birlikte.
Ve ertesi gün iftara gittiklerinde o gün buzdolabı açıp hayal kırıklığı yaşayan insanların küçük çocuk diyor ki. Annem çorba yaptı annem pilav yaptı annem şunu yaptı bunu yaptı tatlı yaptı.
VE BELKİ DE BİZİM GİDİP KAPASINI CALMAMIZ GEREKEN BİRİLERI VAR.
GİTMEMİZ LAZIM. O KAPIYI CALMAMIZ LAZIM. BELKI BİR ÇOCUK O GÜN SEVİNMEK İSTİYOR...
BELKI BİR ANNE ÇOCUKLAR O SOFRAYA BAKTIGINDA.
İHAYDİ, GELİN BU RAMAZAN BİRİLERİNİN KAPILARINI ÇALALIM.
BİR ŞEYLER YAPALIM ÇÜNKÜ.
RAMAZAN BÖYLE GÜZEL.
