Özel Çözüm Kolejinde “İstiklal Marşını Güzel okuma yarışması vardı. Bu güzel programa jüri üyesi olarak biz de katıldık ve küçük bedenlerin heyecan dolu yürekli seslenişine şahitlik ettik. Hepsini tebrik ediyor başarılar diliyoruz...

İstiklal Marşı: Türk’ün istiklalini dünyaya haykıran bu yürekli insan da bildiğiniz gibi büyük dava adamı şair Mehmet Akif Ersoy’du. Onu da rahmetle yad ediyoruz mekanı cennet olsun.

İstiklal Marşımızı seslendiren yarışmacı öğrencilerimizin arasında minik sevimli bir öğrenci: Kendi yazdığı şiirini okuyacak; diye takdim edildi ve izleyiciler tarafından büyük alkış aldı. Bu kardeşimiz 4/A sınıfından 10 yaşındaki: “Ahmet Akın Göksungur” yavrumuzdu.

Hem alkışladık hem de çok mutlu olduk. Onun yazdığı bu şiiri sizlerle paylaşarak kocamak yürekli yavrumuzu biz de ödüllendirmek istedik. Yavrumuza şiir ve edebiyat yolunda hayat boyu başarılar dileriz. Şiir yolculuğu hiç bitmesin!...

ÇANAKKALEGEÇİLMEZ

Başladı savaşlarla, göçlerle,
Çok sıkıntı çekti, öksüzlerde.
Köyler dağda durdu, Anadolu’da
Mücadele ettiler cephaneli balyalarla.

Diyorlardı ”herkes top başına”
Herkes de yer başına.
Mayınlar patlamayı kesmezken,
Asker kaplan gözüyle devam ederken.

Düşman toprağa gömülürken,
Askerler koşuyordu ömürlerinden.
Kaptanların gözü dönmüşken,
Bizimkiler mayın döşüyordu önlerinden.

“Vuruldu mu? Vuruldu” diye devam etti destan,
Sıkıntılara dua etti, kocaman destan.
Kimi denize, kimi toprağa döküldü Anadolu,
Gemilerin içine baksan, dolumu dolu.

Ah Anadolu, anası dolu mu dolu,
Anası, babası, çocuğu oldu mu oldu.
Bu bastığın yer bir toprak değil,
Vatanı için ruhu gitmişlerin evi.

Hangisini söylesem, bilmiyorum ki,
Yarı cephe, yarı kalede dahil bu sivriliğe.
Tam kazanmıştı, çılgın düşman,
Suya gömüldüler, tam bir destan.

İlla kahraman, Mehmetçik mi?
Eve kapananlarda aslında erdi.
Yardımlarda geldi, destanda,
Destan mı kaldı, bomba yıldızında.

Ama yine gerekti daha fazla azılı,
İşte seçilen kişi: Seyit Onbaşı.
“ Vatan için ” dedi, bu mermi ustası,
Gemiler bitti ezanlarla, Seyit Usta’yla.

Her yer sallandı sevinçle,
Yer gök yazdı “Çanakkale geçilmez” ile.
Buda yetmedi, dokuz hendek gerekti,
Düşman ise vatan elmasıyla canından ezildi.

Uçaklar havalandı, gemiler salındı,
Hendekler kazıldı, kolordular hazırdı.
Yine herkes topbaşındaydı,
Ağaçlar destanı anlattı, zaferle sonuçlandı.

Ancak, Arıburnu, Anafartalar’a gelmedi mi düşman?
Oraya kadar gitti, düşman insan.
Uçaklardan da yazıldı bir destan,
Ancak sürdürdü savaşları, bizden insan.

7.destanı kim yazardı?
Yazar diyenler afalladı.
Çünkü top başındakiler destancı,
Evdeki yardımcılar ise ilhama yardımcı.

Ahmet Akın Göksungur