Bir gün Çekerek’e gidiyoruz.
Yalnız, Kuzgun tarafından. Kendirli, Mehmetli, Kuzgun köyüne gittik. Kuzgunlukta topal İsmail’in yanına vardır. Köyün meydanına arabayı çektik.
Halılara para yok, harmandan harmana deyip satış yaptık. Ama iyi satış yaptık. Gazi abi Hüseyin bugün Hüyükte kalacağız dedi. Tamam Gazi abi emrin olur dedim. Yola çıktık, bağların yanından geçerken Gazi abinin halası arabanın önüne geçti. Bugün, benim misafirimsiniz dedi. Biz de zaten kalacaktık. Ve eve gittik. Havluya arabayı çektik. Akşam oldu, sohbetten sonra yataklarımız edildi.
İnanırmısınız taze çarşaf, taze yorgan hazırlandı.
Şoför ben arabada kalacağım, bu yatakta yatmam dedi. Niçin yatmıyorsun deyince, bit pire gelir ben burada yatmam dedi.
Gazi abi, Ulah Ahmet eğer arabada bir daha yatarım dersen senin ayaklarını kırarım dedi.
Şoför, o zaman mahatta, köşede yatıyım deyip yatağa yatmadı. Mahatın köşesinde, kıvrıldı oraya yattı.
Sabah oldu, kadıncağız bize misafir diye tandır bazlaması yapkış. Ellerine sağlık yemekten sonra ayrıldık.
Allah rahmet eylesin.
Yazılarımda, hatıralarımda, bazı zamanlarda anlattığım Gazi Akdemir.
Gazi benim candan arkadaşımdı ve sırdaşımdı. Beraber köylere giderdik. Hangi köye varsak, tanıdıkları çıkardı. Köylüler, bizleri onun vesilesiyle misafir ederlerdi.
Kendisi aslen Çekerek Hüyük köyündendi. Onun köyünde halası vardı.Her gittiğimizde bizlere hürmet eder, candan sevgi gösteren sevimli hala idi.
Bizlerin yolunu gözleyen, bizi misafir etmek için can atan hala birgün değirmen kömbesi yapmış. İlk kez yediğimiz kömbe çok hoşuma gitti.
Bunu sohbet esnasında arkadaşıma anlatmıştım. Nereden bileyim, kadıncağızın yapacağını..
Gece kalkmış tandırı yakmış. Kömbe közle yapılan çok emekli bir ekmek.
Kadıncağın kalkmış, değirmen kömbesini yapmış. Sabah kalktığımızda sofranın üstünde değirmen kömbesini gördüm. Aman hala niçin bunca zahmet ettin. Bizleri utandırdın. Keşke, kömbeyi sevdiğimi söylemeyeseydim dedim.
Sizler seversiniz de ben yapmazmıyım. Helal olsun evlerede götürün gelinler de yaptım. Paket yaptım. Çam sakızı çoban armağanı dedi.
Bizde ellerini öpüp ayrıldık. Salıcakla kalın hala dedik.
O kadar zonki değirmen kömbesi. Eve getirdim. Evdekiler bunu kim yaptı diye sordu. Gazi abinin halası yaptı dedim.
Allah rahmet eylesin, Gazi abi ve halasına...
Salıcakla kalın...
Babam disiplinli bir insandı. Affı yok, dediğini hemen yaparız. Yapmasan işin çok zor.
Bir gün kardeşim Refik bir kusur etmiş. Eve gidersem babam, annem döver. Ben bugün eve gelmeyeyim diye karar vermiş.
O gün gece geç saatlere kadar gezmiş. Bizim evlerin karşısında bağlar vardı. Eski hapishanenin arka taraflarında. Orada kelik tabir ettiğimiz bir küçük oda var. Orada yatarım demiş. Keliğin kapısı yok, girmiş bir köşeye kıvrılmış, yatmış.
Sonra kardeşim Refik geceyi nasıl geçirdiğini ve nasıl sabahladığını bana anlattı.
Gece bir uyanmış yanında kocaman bir köpek yatıyor. Onun sıcak nefesine uyanmış. Köpek, kardeşimin yüzüne sıcak nefesini üflemiş. Elleriyle yoklamış ama köpek hiç ses çıkarmamış. Aradan saatler geçmiş, köpek havlayarak kalkıp, gitmiş.
Köpek, sonra yine gelmiş kardeşimin yanına yatmış. Yine nefesini vermeye başlamış.
Sabah olunca köpek, kardeşimi benimsemiş. Bir müddet köpek ile kardeşim gezmişler. Sonra kardeşim eve geldi.
Ömür boyu kardeşimin bu yaşadıklarını unutamam.
Sevgi ve saygılarımla…
