365 gün?
Hangi 365 gün?
Ömür kervanının kaçıncı 365 günü?
Mekanı cennet Necip Fazıl’ın şu dizeleri belirdi hafızamda bir anda:
Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan.
Bahaneydi son bahar.
Gelmişti ayrılık vakti.
Bir göz yaşı damlası gibi,
Damlayıp gidiyordum uzaklara.
Son baharda bahanem oldu işte.
Sarılmıştım rüzgara gidiyordum buralardan uzaklar.
Yine yazı bekler oldum bir ümit.
Yeniden senle açarız diye,
Belki yeniden doğarız dağlar ardından doğan güneşle diye.
Yaz geldi bahar geldi ama sen gelmez oldun beklerim ben yine.
* * *
1 Ocak 2025’te kim bilir kaçımızın 365 günü geride kalacak.
Yeni doğanlar için 1 günü, belki biraz fazlasını temsil ediyor olacak bu zaman.
Kim bilir yeni bir 365 gün daha var mı?
Haftanın ilk günü umutsuzluk tohumları serpmek değil niyetim, bilakis yeni yılsa yaşanacak olacak umutları yeşerte bilmek.Şiirinin sonunda ne diyor Üstad: Bu yaz öbür yaz belki bir ömür.
Beklerim ben seni bir daha bulabilme ümidi ile beklerim ben.
Mezarıma geleceğini bilsem hiç düşünmeden ölürüm ben…
Bir sevginin o sınır tanımaz duygusunu temsil etse de ifadeleri, yeni bir dünyada yeni bir yılda asıl olanın büyük bir umut olduğunu dile getiriyor.
Sevgiliye ulaşabilmenin umudunu, sevgilinin, mezara gelebilme ihtimaline karşın, hiç düşünmeden ölebilmeyi umut olarak görmüş.
* * *
Fazlasıyla darladığımız, zora soktuğumuz, sınırsız arzuların ihtirasında kaybolduğumuz bir dünyada bu duygulardan arınabilmenin yolu bir yılı bir günde geride bırakmak mıdır?
Bir yılı ardına bırakan mı, yoksa yarına taşıyan mı kazançlı!
Günümüz dünyasında anı en lezzetli haliyle yaşayanların kıvamına ulaşabilmek bana sorarsanız asıl olan.
Allah alnımıza neyi nasıl yazdı bilmiyoruz, biz nasıl bir tercihle yol alacağız zaman gösterecek,
Hangimiz kılavuzunu şaşıracak, hangimiz sert virajlardan savrulmadan çıkacak.
Hangimiz hangi yolun yolcusu olacağız.
Ve dahi sağlık!
Sağlık olmadan dünyanın tadı var mı? Sağlık olmadan ben var mıyım benden öte!
Bir yılı geride bırakmaya hazırlandığımız, o hangi yıl ise bir türlü ifade edemeyeceğimiz zamana veda ederken, her şeye rağmen anı yaşayabilmek layıkıyla.
Dileğim ve temennim umutların açtığı yolda hiç bitmez tükenmez yolculuklara gark olursunuz.
Ömür heybemizden gidenlerin ardından bize kalanı bilmeden yol alan kendinden bir haber fanileriz.
Fani dünyanın varla yok arasındaki beşerleri olarak, umudu ve sağlığı temenni ediyorum.
Bir yeni yıl yazısı değil bu satırlar bilakis giderek bitirdiğimiz umuda dair atılmış bir tohum.
