Bazı insanlar cahil olmakla Arif olma arasında gidip geliyor. Ne tam cahilliğini kabul ediyor. Nede Arif olabiliyor. Bazıları kine kibre yenik düşüyor. Bazıları ise dışa vurmadan için için fesatlığa yenik düşüyor.
İnsan denen meçhul varlığı tam anlamıyla çözebilmek çok zor. İyi dediklerimiz kötü, kötü dediklerimiz iyi çıkıyor buda bizleri derinden yaralıyor. Geçenlerde biri ile sohbet ederken insanlardan nefret ettiğini insanlık için hiçbir şey yapmaya gerek olmadığını dile getirdi. Sebebini sorduğumda ise herkesin nankör olduğunu değmeyeceğini söyledi. Kendince ya da yaşadıkları onu bu düşünceye sokmuş olabilirdi ama Hz. Ömer’in de dediği gibi birileri kötülük yapmaktan vazgeçmiyorsa biz neden iyilik yapmaktan vazgeçelim değil mi? Bizleri kurtaracak olan iyilikleri ya da dualar değil midir? Elbette herkes kendine yakışanı yapar. Birileri kötülük yapacak birileri de iyilik, bizleri kurtaracak olan iyiliklerdir.
Kıymetli okular, hayatta her türlü insan çeşidi ile karşılaşıyoruz. İyisiyle kötüsüyle karşımıza her türlü insan çıkabiliyor. Bazen iyi niyetimiz suiistimal ediliyor. İyi niyetimiz kötüye kullanılıyor. Aslında bunları yapanlar kendilerine daha çok zarar verdiklerini bilmiyorlar. Açık kapılarını bir bir kapatıyorlar bir daha açılmamak üzere.
Geçenlerde insan demeye utandığım bir katil sırf soğukta beklemesin diye taksisine aldığı bir şerefsiz tarafından arkasından kurşunlandı ve bir aileyi babasız bıraktı. Aslında o kurşunlar adamdan çok insanlığa iyiliğe sıkılmıştır. İnsanların iyilik yapmaya korktuğu bir dönemde yaşıyoruz maalesef.
İyilik kaplumbağa misali, kötülük dörtnala geçip gidiyor hayat.
