Aylardır apartmanımızın önüne gelip tiner bali bağımlısı olan gencecik bir çocuk var. Bağımlı ve çocuk kelimesini aynı cümlede kullanmak o kadar acı ve zor ki... Daha 17'sinde belki. O kadar yakışıklı, o kadar güzel giyinimli ki bakmaya kıyamazsınız. Bu illete bu yaşta nasıl bulaştı bilmiyorum. Onu gördükçe komşularımla yüreğimiz parçalanıyor. O kadar üzülüyoruz ki hemen 112’yi arıyoruz. Emniyet ekipleri gelip alıyorlar ama birkaç gün sonra yine geliyor apartmanımızın önüne. Emniyet ekiplerinin elinden gelen, evine bırakmak. Onların elinden de bir şey gelmiyor. Evim Yavuz Selim Okulu’na çok yakın. Apartmanından okula giden, mahalleden okula giden çocuklar var. Çok korkuyorlar. Bu durum onlar için oldukça tehlikeli. Anneler babalar götürüyor çocukları okula ama onlar da tedirgin. Zararsız ama bu işler belli olmuyor çünkü o kafa bambaşka bir kafa, ne yapacağı belli olmaz.

İki gün önce evime gidiyordum. Okulun oradaki yolu kullandım. Okulun tam karşısında küçük bir bakkal var. Bakkala uğrayıp bir şeyler alacaktım ama bakkala giremedim çünkü bu sefer başka gencecik bir çocuk, bakkalın önünde şişirilmiş balondan bali çekiyordu. Etrafa küfür savuruyor, ağzından köpükler çıkıyordu. O da acınası haldeydi ama apartmanımızın önünde tiner çeken çocuk kadar zararsız değildi. Daha asabi, daha fevriydi ve okulun önünde olması son derece korkutucuydu. Okulların tatil olması en büyük şans belki de. Mahallemde tiner bali çeken çocukların sayısı artıyordu. Gözü beni görmüyordu ama sesi giderek yükseliyordu. Bir insan kendine nasıl bunu yapar, hayatının baharında nasıl bu hale gelir aklım almıyordu. Ah ki ah! Peki ya aileleri, onlar ne yapıyor, nasıl dayanıyorlardı? Daha önceki köşe yazımda yazmıştım; pandemi döneminde başka bir faaliyete dönüştürülen AMATEM'lerin bir an önce faaliyete geçmesi gerekiyor. Bağımlı çocukların aileleri umutla dört gözle AMATEM'lerin açılmasını bekliyor çünkü ellerinden bir şey gelmiyor, çaresizler. Benim mahallemde 2 tinerci çocuk var; hem de okulun önünde, apartmanımın önünde. Bu çok vahim ve çok korkutucu. Hem çok üzülüyor hem çok tedirgin oluyoruz. Yozgat uyuşturucu kullanımında ilk sıralarda. Şaka gibi, küçücük memleketin çocukları, gençleri bağımlı hale gelmişler. Tüyler ürpertici.

Sayın Valim Mehmet Ali Özkan’a sesleniyorum, inşallah bu konuyla ilgili yüz yüze görüşeceğim. AMATEM bir an önce açılsın, bu gençler tedavi edilip bu illetten kurtulsun, topluma sağlıklı birey olarak dönsünler. Aileleri çaresiz kalmasın. Kimsenin sebebi olmasınlar çünkü sayıları gittikçe artıyor ve durum her geçen gün kötüye gidiyor.