Biz de bugün çamlığa çıktık. Bütün mahalle cümbür cemaat.. ellerimize sepetleri, fileleri küçük tüpü, aldık yavaş yavaş, konaklaya konaklaya çamlığın yolunu tuttuk. Kimse yolumuzu kesip girmek için para ödeyeceksiniz demedi.
Neredeyse bütün Yozgatlı Çamlık‘ta, kimileri Kırpık çalılarda, kimileri kum döken Çeşmesi’nin üzerinde, kimileri de gazinonun yanında, etrafında, salıncaklarda eğleniyorlardı. Sanki büyük bir aile ayrı ayrı odalarda toplanmış, yiyip içip eğlenip oynayıp gülüyorlar ve çok mutlulardı. Kimse onların ellerinden küçücük mutluluklarını almamış, kimse gazinolarını yıkmamış, kimse oyun bahçelerini salıncaklarını yıkıp yerine saçma sapan bir bina kondurmamış, kimisi elinde Çekirdek, kiminin elinde nohut, kimisi Çeşme’de bulaşığını yıkıyor, kimisi namaz kılıyor, kimi komşusundan tuz istiyor kimisi artan yemeğini yanındaki komşusuna veriyor vs vs. Mutluluğun resmi resmen çizilmiş, yaşadığınızı anlıyorsunuz.
Neyse biz de gücü kuvveti yerinde olanlar gazino‘dan yukarı doğru dedenin olduğu yere kadar gittik dedenin arka tarafında bir kar kuyusu vardı o kar kuyusundan kar aldık yanımızda getirdiğimiz pekmezi de üzerine döktük afiyetle yedik.. inandınız mı sevgili dostlar bu anlattıklarıma? Söylediklerimin hepsi yalan inanmayın. Hayal kurdum sadece .Aslında anlattığım şeyler o kadar basit, o kadar yapılabilecek şeyler, bir zamanlar hiç zahmet etmeden yaptığımız ve çok mutlu olduğumuz şeyler, ne yazık ki şimdi imkansız. Çünkü kendini bilmezler garibanların bir tek eğlence yeri olan, mesire yeri olan çocukluğunu, gençliğini, anılarını, sevdasını, tabiri caizse hemen hemen Bir memleketin insanlarının hayallerini, umutlarını o çamlığa gömdüler ve yok ettiler.. bu dediklerimin hiçbirini yapamıyoruz artık..
