İyilik iyidir...
Bir gün bazı ev işlerini yaptırmak, ufak tefek tamirat ve tadilatları yaptırmak üzere işinin ehli bir usta çağırdım. Usta hoş sohbet güngörmüş bir insandı. Biraz yakınlık kurmak istedim ancak işine mani olurum kaygısıyla bundan vazgeçtim. Ancak ustamız bunu sanırım anlamış olacak ki, abi ya biliyorum işe mani olurum diyorsun da, merak etme benim elim dilimden çok iş yapar. Ben seninle konuşmasam kendi kendime konuşur yine işini yaparım meraklanma sen çabuk bitirim dedi. Tabi çok şey sıradan konuşma olduğu için ufak tefek tepkilerle geçiştirmeye çalıştım.
Hem de bu fiziki mesafe durumundan da uzaktan uzaktan cevaplar verdim. Buraya kadar basit sıradan bir şey bunu niye yazdın ki diyenler olduğunu biliyorum. Fakat bir Yozgatlı olarak beni çok onurlandıran ve gururlandıran bir olay anlattı, Abi bir tarihte bir iş aldım, en az 10 günlük işti. Şehirde pekte tanıdığım kimse yoktu. Paraya ihtiyacım vardı. Bu işi zamanından önce bitirmem lazımdı. Cepte metelik yok, peynir ekmek idare ediyordum. Para bitti bir iki gün idare etmem lazım işveren gelecek para alacaktım. Kimse ne selâm veriyor ne bir su ne bir çay veren var. O gün çok acıktım yorgundum.
Binada kelli felli adamlar oturuyor lüks bir bina. Binanın görevlisine dedim ki arkadaş bu binada hiç mi insanlık yok ekmeğiniz yokta bir bardak çayınızda mı yok. Dedim. Görevli oralı da olmadı ama yine de yok arkadaş burada kimse öyle şey yapmaz hem iş senin başının çaresine bakacaksın. Görevliye dedim ki arkadaş bu bina da hiç Yozgatlı yok mu? Dedim. Var bir tane 6. Katta. Hiç zaman kaybetmeden çıktım ve zili çaldım. Orta yaş üzeri bir bayan kapıyı açtı buyur yavrum dedi.
Abla ben karşı dairede iş yapıyorum, kimse selâm vermiyor rica etsem bir bardak çay verir misiniz zahmet olmazsa dedim. Kadıncağız biraz bekle dendikten sonra yarım saat geçmişti ki bir erkek çocuğu ile birlikte Yozgatlı abla geldi. Sini ile girdi içeri, içinde çay, beraberinde kahvaltılık birçok yiyecek vardı. Allah ondan razı olsun hem karnım doydu hem de Allah duamı kabul etti. O Yozgatlı abla bana tam 6 gün çay demledi yiyecek gönderdi. Şimdi hangi binaya gitsem Yozgatlı oturan olup olmadığını sorarım. Bilirim ki bir binada Yozgatlı varsa asla aç kalmazsın. Yozgatlıları arkadaş ben böyle bilirim böyle tanırım abi sen hiç gittin mi Yozgat’a diye sordu. Bu işçi benim Yozgatlı olduğunu bilmesen bir Yozgatlı olarak onurlanmamı sağladı ve işi bitip giderken ustam bense Yozgatlıyım dediğimde; Vallahi tahmin ettim çünkü ancak Yozgatlılar işçisine bu kadar değer verir dedi ve ücretini alıp gitti. Yozgatlı olmak aslında gurur duyulacak bir ayrıcalıktır.
Selâm olsun güzel hemşerilerine.
Alıntı.
