Bezden yapılma bir çantaydı.
Mavi renkliydi sanırım.
Hani çobanlar hayvan otlatmaya giderken yiyeceğini, yani azığını içerisine koyar ya.
Öyle bir çanta dikmişti annem. Ne heyecandı ama…
Bir okul çantam vardı bezden de olsa. Rengi de maviydi üstelik erkek rengi.
Ya pembe olsa?
Her ders için bir defter ayarlamak zor biraz ama bir tane de olsa yeni yıla yeni bir defter almak, o defterin kokusu ile kalemi ilk defa sayfaya değdirmek mükemmel bir duygu.
Siyah önlüğün içerisinde tek aydınlığımız beyaz yakaydı.
Ama umursayan kim?
Keşke tek karanlık önlük olsa. Okulda garip bir düzen vardı, çok fazla gülümsemiyordu öğretmenler.
Allah’tan okul müdürünün ismi Tarık’tı.
Allah hayırlı ömürler versin yaşıyormuş zaman zaman haberini alıyorum.
E, okul müdürü ile aynı ismi taşımak gibisi var mı? Onun forsu da bir başka oluyor.
Fakat öğretmenlerin gülümsemeyen çehresi her zaman içimde karanlık bir uhde oldu. Yaramaza tamam da, parmak kaldırırken dahi kırk kez düşünen bir çocuk için gülümsemeyen, bunun yanında şiddet yanlısı bir görüntü sergileyen öğretmen ne demek varın siz düşünün.
Okula başlamanın mutluluğu çok uzun sürmezdi anlayacağınız.
Kışsa, kar diz boyu ise sırtta çanta, ben de annemin sırtında. Nasıl ödenir o hak?
Okul yılları…
Bir çocuğun hayatında en unutulmaz anıların oluştuğu zaman dilimi.
Bugün ilk ders çili çalarken, oğlumu okula bırakmanın heyecanını yaşadım.
Baktım ben ondan daha heyecanlıyım.
Donuk gözlerle bakıyor okula, halbuki babası gibi okulda uslu, uyumlu bir çocuk. (Bu arada hafiften kendimi de övdüm…)
Dünkü çocuk dünyamla onun dünyasını kıyasladım bugün.
Keşke dedim dün de bu günkü kadar güzel olsa. İmkan çeşitliliği serilseydi önümüze.
Her şeyden önemlisi gülümseyen öğretmenlerimiz olsaydı.
Peki ya kara önlük, tek beyazlık yakamız olmasaydı.
Umut vaat etseydi sözler, ortam, hayat.
Anadolu’da çocuk olmak, olumsuz şartlara rağmen çocuk olmak böyle bir şey.
İlk ders zili ile birlikte sırasına, defterine, arkadaşlarına, öğretmenlerine, yarınını inşa edeceği imkanlara kavuşan çocuklarımız keşke daha mutlu olsa.
Ama olmuyor.
O yüzden başta anne babalar olmak üzere yeni eğitim yılında öğretmenlerin ve yeni eğitim modelinin çocuklara mutlu olmayı, umutlu yaşamayı öğretmesini temenni ediyor, tüm çocuklara güler yüz, başarılı bir eğitim yılı temenni ediyorum.